نقد وبررسی
منتقد : تاد مک‌ کارتی
«قمارباز» یک بازسازی تر و تمیز و با کیفیت از فیلمی خوب با همین نام محصول سال ۱۹۷۴ با هنرنمایی «جیمز کان» در نقش یک پروفسور دانشگاه که خوره‌ی شرط‌بندی پای میزهای پوکر کازینوهای مختلف بود است. اینجا،«مارک والبرگ» به خوبی توانسته شخصیتی دو وجهی را که نیمه‌ای شوخ طبع و بامزه و نیمه‌ای جدی، مصمم، طماع و سودجو دارد را خلق کند که قناعت برای او معنایی ندارد و به قول معروف دوست دارد هر چیزی را تا آخرش ادامه دهد. بر خلاف آن نسخه‌ی قدیمی، این نسخه باید سود خوبی را هم نصیب کمپانی پارامونت کند.دقیقاً ۴۰ سال پس از اکران قسمت اصلی، «ایروین وینکلر» و «رابرت چارتوف» با دیگر همکارانشان همراه شده‌اند تا دوباره یک قسمت دیگر از آن «قمارباز» مشهور بسازند که هرچند داستان این قسمت به اندازه‌ی فیلم اصلی انقلابی و بدیع نیست اما یادآور خاطرات خوب پارامونت از فیلم خوبش در دهه‌ی ۷۰ است.
«جیمز توباک»، که فیلمنامه‌ی قسمت اصلی اولین کار او بود، اینجا در کنار نویسنده‌ی این قسمت یعنی «ویلیام موناهان» به عنوان تهیه‌کننده‌ی اجرایی حضور دارد، موناهانی که از خیابان‌های نیویورک به نویسندگی فیلمی که در آسیا رقم می‌خورد [اشاره به فیلم «یک مشت دروغ/Body Of Lies» اثر ریدلی اسکات] رسیده و حالا هم فیلمی که جنوب کالیفرنیا رقم می‌خورد را نویسندگی کرده است، با هوشمندی توانسته مشخصه اصلی شخصیت‌های قصه‌هایش یعنی روان گسیختگی را اینجا هم بکار ببندد. گفته‌ی بی‌پرده و بی‌تعارف پدربزرگ لب موت و ثروتمندش در ابتدای فیلم که می‌گوید او هیچ ارثی نخواهد برد، جیم بنت (با بازی «مارک والبرگ») را سریعاً به شخصی تبدیل می‌کند بدون هیچ ملاحظه و دقتی دست به ریسک‌های بزرگ و خطرناک می‌زند. او که در یک تفرجگاه ساحلی درجه یک متعلق به فردی به نام آقای لی (با بازی «اَلوین اینگ») در یک شرطبندی برنده می‌شود، از آن موقع به بعد هیچوقت این کار را کنار نمی‌گذارد، شرط‌هایش را دو برابر می‌کند و برنده هم می‌شود تا اینکه ناگهان، او همه‌چیزش را می‌بازد، چیزی که شاید به خاطر ولع و اشتیاق بیش از حد او برای پیروزی است.